Kalemimi bıraktım mısralarımın gölgesine Bir ağacın gölgesine bırakır gibi Kelimelerim yetmiyordu hiçbir acıyı azaltmaya
Ne şairler tükenecekti ne de yazarlar Mutluluk acı bir güneş doğuracaktı
Şımarık çocuklar gibi, kâh güldürüp, kâh ağlatacaktı
Dizginleri yoktu, elleri de yoktu
Ve ben teli duvaklı gelin eyleyemeyecektim şiirlerimi
Şimdi kim bağışlayacak beni..?
Kayıt Tarihi : 23.6.2024 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!