Yangın yeri şimdi tüm odalarım, nefessiz enkaz altında.
Duvarları yıkık dökük naçar halde beklemekte.Lakin ne bir ışık var görünen ne bir nida yükselen.
Sahi neydi solumak seni ciğerlerimde, bir yanılsama ya da rüya?
Kış güneşi işte sıcak bir yalan, aylak bir mevsim hücrelerimde.
Bir dolunay beliriyor enkaz aralığında,serseri bir gülüşle,haklıca.
O ses de ne, beni çıkaran kim bu kara odadan?Kim bu rüya kahramanı?...
Kayıt Tarihi : 30.6.2017 00:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!