Bizler,
bir ''hiç'' olmasaydık
onların yüreklerinde,
acaba,
yaşarmıydık bunca acıyı
içimizde.
Demek ki,
bizim yüreğimizde,
''hiç'' olan bir şey yok,
hep var oldular,
hep varlıklarıyla,
acı verdiler…
Hâlâ da,
vermeye devam ediyorlar.
Kolay atamıyoruz beynimizden
onlar gibi,
her ne kadar,
yaşasak da,
bu zulmü.
Kilitli kaldık
yüreklerinde,
bir türlü
o kilidi kırıp,
bize yelken açamadılar.
Adeta bir mahkum gibi kaldık yüreklerinde.
Çok sevmenin
cezasını çekiyoruz,
onların zindanında.
Belki de,
müstahaktır bu bize,
dolu dizgin
sevdanın esiri olduk,
hiç acımadık kendimize.
Bir türlü,
beynimizden silinmeyen varlıkları,
ölünceye kadar azap çektirecek yüreğimize.
''Herkes hakkettiğini yaşar'' derler ama,
biz haketmediğimizi yaşadık,
ve hala da,
yaşamaya devam ediyoruz bu çilekeş dünyada.
26 Temmuz 2017
Halide KöksalKayıt Tarihi : 22.3.2018 01:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!