Kıl Oldum Şiiri - Veysel Şimşek

Ne yazık dünyada hükümdar,şeytan,
Can dostu uyanık beni uyutan,
Gerçekçi ararım yok sözün tutan,
ZAlim dünya bende sana kıl oldum.

Gerçekçi gerçeğin farkına varan,
Yarattı dünyayı dünyayı kuran,
Biz ettik dünyayı, biz ettik viran,
İşte bundan sitemkârlı dil oldum.

Adem baba,Havva anadan geldik,
Hem geldik hem kaldık sonrada öldük,
Ağladık sızladık bazende güldük,
Yalanlara yalancıya kıl oldum.

Hiç değişmez düzen hep gider böyle,
Mecnun gibi çölde ararım Leyla,
Meçhuldur sonumuz sen yardım eyle,
Bitmez kahir yana yana kül oldum.

Evladın babaya sırtarık dişi,
Dostan yersin dostan en büyük taşı,
Hiç iyi görmedim ben bu gidişi,
İşte bundan sitemkârlı dil oldum.

Örneğin can yoldaşım evde hanım,
Belki fırsat bulsa alır canımı,
Bu alamet bir kıyamet günümü,
Dosta karşı bir dikenli gül oldum.

Veysel der ki; Kanadıma saklandım,
Demedim ki ben kendime aklandım,
Hep yazarım kalemime yüklendim,
En sonumda şiirimle kal oldum.