Yorgunum artık dile getirmekten sensizliğin ne demek olduğunu… Yazdıklarımın içine sığmayan gözlerin zorladıkça, ellerim dokunur sensizliğe… Bir sızı olmuyor değil ara sıra senden ötürü… Yokluğun dokunuyor yerinin doldurulmazlığına… İnkâr etmiş olsa bile düşüncelerim, bir yanım eksikliğinle can çekişiyor… Sessiz ol! Sadece sessiz… Kimse duymasın. Ben duyarım… Güzeldir sessizlik, sessiz kalınabilirse bunca gürültünün içinde ve duymazlıktan gelinebilseydi birçok şey… Yokluğun acıtmış olsa bile canımı, mutlu olduğunu bilmek unutturuyor. Bende bıraktıklarını düşündükçe…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta