Kibir Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Ey insan, beri gel, dinle bir beni
Sevme sakın sevme, kibirli olanı
Kibirli bir insan, üzerdir seni
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Kibir’ mi düşmandır, yapan insana
Sen, sen ol, yaklaşma, böyle olana
Uzak dur sen ondan, gitme yanına
Yaklaşma kaç ondan sıkar canını.

Kendini bilmezdir, böyle insanlar
Lafta üste çıkar, atar tutarlar
Böyleler, kendini bir şey sanırlar,
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Doğmuşsa bir insan, kibir içinde
Mayası kibirdir,benim gözümde
Varsa biri bundan, dost meclisinde
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Kibirli insanlar, daha en baştan
Kibriyle konuşur,anlamaz yaştan
Kendini bir şey sanır atıp tutarkan
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Kibir kötülüktür, hoş bir şey değil
Uysal ol doğru ol, insanca sevil
Kim kibirli kim değil, bunu iyi bil
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Her demde söz verir, dostun iyisi
Dostları içindir, yüklü gemisi
Yok ise hiç onda, Allah sevgisi
Yaklaşma kaç ondan, sıkar canını

Dersin’ ki sen şimdi,sen de şu bana
Kul Ahmet konuşur, dili tatlıdan
Ne konuşur bu dersin boşu boşuna
Demezsin ne geçti, onun başından

Ahmet Yüksel Şanlı er
02 Haziran 2021