Kim bu adam Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Ben kimim.
Bu günlerde ben, bende olmayan biriyim.
Hayallerle yaşıyor, geçmişi düşünerek yaşıyorum.
Dalıp, dalıp gidiyorum, belli belirsiz uzaklara
Kendimde değilim.
Ben kimim.

Gökyüzü kuşlarla dolu
Yay çizip gidiyorlar, guruplar halinde bilmediğim yerlere
Leylekler desen yuvalarında yok.
Üç beş cins, serçeler ötüp durur kalan yuvalarında
Bir onlar kalmış yuvalarında

Ben, kimim.
Şu ihtiyar aksakallı adam kim.
Yolcu mu?
Heybesi omzunda, kim bilir nerenin yolcusu
Bu yabancı.
Bir atı yok, altında

Hatırlıyorum onu bir yerlerden
Belki bir deniz kenarından, belki bir dağ başından
Kim bu yolcu?
Gözkapakları yorgun, çok şeyler geçmişe benziyor başından
Kim bu yabancı
Kim?
Elinde asası var, tam bir buçuk asırlık ardıçtan
Kimsesi yok yanında

Güneşi sarmış başına
Almış ayı ve bütün yıldızları yanına
Üzgün.
Kırılgan çelimsiz.
Bölük pörçük yüreği
İçtiği haram, yediği haram, bu adamın kendisi yalan
Kim bu?
Gelmiş bu adam ömrünün son yıllarına
Yoksa ben’ miyim bu adam.