Ki dünya insan yer Şiiri - Zeynep Beşen

hüzünden bulanınca gözlerine gelirim
dinlenirim şenlenirim.
ey belgüzar ım efendim
söylesene bu sevmeler nereli ben bildim de bilemedim.
dünyadan darlaşınca
ellerine gelirim
bir dokunmak bin yıl yanmaya bedel
ellerine değdim
gerisi sen düşün ben nice yanmışlığam
közüm de anka yetiştirdim
özümde seni benimsedim
dünyanın tüm rengini
sesinde duydum kabul ettim
söylesene belgüzarım efendim
sevda bunlardan geçmeye değer mi
ki dünya insan yer
adam utandırır
ben sende tüm bunları unutur uyuturum
say ki sen sabır yanım sın
ben sana ince ince işlenir dururum
sanmadığın kadar sevda taşırım
kaçmak bana göre değil anladım
ya varsın
ya yoksun
ama adam gibi öyle yiğit öyle deliyim
ortadayım
ne olacaksa oluyor olsun.