Kevser-i Coşturacak Şiiri - Müslüm Bayram

Şairmiş dediler şiir yazıyormuş zavallı
Kimsesizmiş....
Ne obası hanı hamamı soranı
Şimdi değer mi gözyaşı dökmeye patırtı gürültüye
Bu şairlerde çok melankolikler canım
Yaşıyorken yokmuş gibiler.

Hüzne gizem veren de bu galiba
Düşünsenize! Kitapsız hesapsızdırlar
Şiir yazdığını dahi kimsecikler bilmez
Tozlu raflardır en yükseğinden yerleri
Anlaşılmaz sözlüktür imge dilleri.

Hecelerinde titreyen bir servi dalı gibidir çığlıkları
Irgalanırken rüzgarın uğultularından
Düşer bulutlara avazı gamı.

Uç dalına konmuş gaklayan karga
Sanki kara habercisi geleceğin
Talihin sillesi kalp kapakçıklarının gölgesi
Okşayan titreyişlerin sızısında
Umudu yeşertmenin çabası
Hiç bitmeyecek ölümcül yaşamın
Bu kavganın hesabı.

Kalabalıklardan ari sessiz kimsesiz
Okunacak birazdan salası
Hayrına kavrulmuş ne de helvası
Buğusu gözümden düşen
Omzuma sürülmüş tabut yarası
Sarı sayfalarda ne de bir manşet
Mezar karası ıstırabım.

Ey şair!
Dindi beslendiğin yağmurlar
Ovalar ayaza durdu
Çimleri yeşeremeyecek
Akmayacak çağlayan nehir
Bilirim ki ruhunun çağıltısı
Kevser-i coşturacak!
Dinmeyecek.