Keşke Sen Olsan Şiiri - Kasım Kobakçı

Ufukta beliren o karartı, keşke sen olsan,
Duyulur ayak seslerin, şehrin en kuytu köşesinden,
Sanki peşimizde efsaneler, devler ve gulyabaniler,
Kaçtık seninle, Babil'den beri hiç durmadan,
Mührümüzü vurduk, geçtiğimiz her zamana,
Kimine Kerem dedik, kimine Aslı bu sevdanın,
Bin asırdır süren, o amansız bekleyişte,
Sana kavuşmak uğruna, yıktım aşılmaz surları,
Ama ne bir haber uçurdun, ne bir selam saldın,
Oysa ben, seni soludum en soğuk zindanlarda,
Gecemi aydınlatan mehtapsın, ruhumu ısıtan kor,
Bütün cihan, yolunu gözlerken çaresizce,
Sen aslında hep benimleydin, canımın ta içindeydin.