Keşişin Hikayesi Şiiri - Orhan Asan

"ana ve oğul"

“başlangıçta söz vardı”
Pax vobiscum
Tanrının size buyruğudur
Dinleyin
Dinleyin ey ahali
Tanrı sizinle konuşuyor
La ilahe illallah

“Meyveler getirdim sana yavrucuğum
Taşı yontan ellerimle
Gözü yıkan duruşumla
İhsandır bunlar muhsin kullarına
Konuşmamak bizim âdetimizdir
Sözü yere çalanların
Sözde yarattığı hasara mukabil”
dediğinde duymuştu
Annesinin karnında
Kursağından bir lokma haram
Zerre haset birikmeyen rahminde…

Dili menfur hainlerin kulakları kanadı!
“Allah’ın nezih kuludur dile gelen”
Kızgın yağlar eritti kalplerini!
“ne yazıldıysa odur söylenen”
Ufukları daraldı!
“açılır gökler, şafaktır sökmeyen”
Çiğ etler döküldü ağızlarından!
“bereket fışkırır bastığım yerden”
Salyaları köpürdü!
“düştüğüm de, verdiğim de benden”
Gözlerine perde düştü
“ihtiram yoksa nedir annem”
Çocuk konuştu:
“la ilahe illallah”

“Hadi
Atsın taşı
Atsın ve yarsın arsız başı
Hadi
Tanrının nankör kulları!”
dedi dayısı
dayısı ki uludur nefesi
ne yar bıraktı ne yaren
ne düş kaldı ne düşüş
ne hoş oldu ne nahoş.
Bunca derdin semerini
Çeke çeke bir katır çekti.

Yolların ardına dikili tüm kaygılar
Endişeli bakışlar
Sürgün edildikçe konuşan yaralar
Altın tepsi de değil
Yumru bir elde toplanır şifalar.
Dümdüz ovaların o sessiz ve çığlık kanatan ahenginde
Derelerin şırıl şırıl akıp susatan dinginliğinde
Ne tarafa yazıldı
Nasıl yazıldı
Bunlar hiç bilinmez.
Ama bir hakikattir!
Hakikat kucağa alınır mı?
Kucaklayabilir misin?
Beyaz bir yazmanın sardığı
Avuçlara sığan
Ama ana avucuna sığan hakikat.
İşte o
oydu
Sığan ama kuşatılamayan…

Şimdi tekrar
Yorgun argın
Sere serpe
Öğüdü tanrından bir mesaj
Kucağına sarılmış bir şekilde
“Eee
Eee
Eee
Uyusun da uyansın yavrucuğum
Dağı taşı aşsın tomurcuğum
Nidalara sığamasın oğulcuğum”
Diye diye düştü yollara…

Adına bir od yakıldı
Keskin zamanlardan önce…
Bir masalın kuytusunda yaş almak
Bir rüyanın esasına uymak kadar eşit
İçindeki şüphe, önündeki tedirginlik
ve geride kalan eksiklikle
ta eskiden buyana kalan bir gerçek
yaratılışın özge dilinde tek hikmet.
Çünkü insan bir masala uyur
Uyandığında gördüğü her şey rüyadır.
Dilde büyük bir çarpıklık meydana getiren rüya
Masalda dilin bütün hengâmesine maruz kalmıştır.
Yaş alan insan, aşının hizasında uyur
Yaş almak hizaya gelmektir
Bunca masalsı serüvenin
Kendine ait bir hizaya getirir yönünün olması
Bizi bir hayrete
Yaşanacak,
yaş alacak,
yaşlanacak bir rüyaya…

“Bir gün,
Kılı kırk yaran viraneler
Salına, salına
Kaç adım, kaç nefes
Yorgun argın
Bir barakaya göçerler.
Altı hurmalara bezenmiş,
Kükrese dağları toz buz edecek
‘içerim kanlı bir türkü’
Topu topu iki avuç eden
Külü serpen, gülü müjdeleyen
Sesi kısan, sesini duyuran.”
İşte burada keşişenin
Kesişen masalsı bir rüyası kopuverir.

Oğulcuğunu;
Nazarlardan, kazalardan,
cümle iblisin marazından
korumanın endişesi içinde yaşadı
ne bilen vardı adını ne de duyan vardı sanını
tarlalarda biten sarı başakların
sofrasına koyacağı bir dilim ekmeğe idi gayreti
kimin derdi kime bilinmez
ama yolda komadı sözünü
dizini kırdıysa, başını taş yastığa koyduysa
sözün yere düşmemesi içindi.
Çocuk dile gelip,
Boyu buğday saplarının tanelerine ulaşınca
Artık sırrın ufka ulaşması an meselesiydi.
Kör kötürümü görünce
Kötürüm körü sırtlanınca
Anlaşıldı nedir bu
Bize bahşedilen sırrın tüm çıplaklığı
“bize bahşedilen hikmettir mal ilen satılmaz”
Deyip aldı anacağızını
Düştü tekrar yollara
düşkünlüğün tüm edasıyla

buralar ısısız topraklar artık
köylüsü diyar bilmez
elinde eleği, dilinde sebebi
kimdir gelen, neye karşılıktır anlamaz
bunun hikmeti de budur ya
ad ve sıfat konacaksa
düşkünlere hibe edilecekse
konsun
nasırlı eller nasırsıza

Her şeyi yeniden düzeltecek olan tanrının selamı üzerine olsun.
Tanrı, sözünü tutanlarla,
sözü yere çalmayanlarla beraberdir.
Bu kırılgan, kırgın vakitler
Bizi bir sona değil
Bir yeni uyanışa taşır.

Yaşı gün ola
Aşı bol ola…