Kerim Bulat Şiirleri - Şair Kerim Bulat

Gönül der ki ; neydim ki ne oldum,
Gözlerime manidar bakma dostum.
Karanlıklar içinde tez kayboldum,
Nur'unu nâr'ım ile yakma dostum,
Tut ellerimden sakın bırakma dostum..

Kış gelmedi henüz, ama
Her yer sanki bembeyaz kar..
Gönlün eteğinde yama,
Zirvelerinde yırtık var..

Dünya bu dağlara geniş,

Yaralar açıyorum ruhuma,
Beş para etmeyenler için.
Başımı tutup, gömsem kuma,
Değer mi? Hem neden, hem niçin..?

Bazen diyorum ki; aniden,

Hangi yöne atsam bakışlarımı,
Fersiz  bir yangın var, cihanda ey Cân.!
Düze çıkarmıyor yokuşlarımı,
Sessiz bir yangın var, meydânda ey Cân.!

Ay ile beraber donuyor güneş,

İlkbahar ateş, sonbahar ateş hem yaz ateş,
Kış uykusuna ben yatsam yanıyorum...

Su ateş, aş ateş, aştaki tuz ateş,
Tutsam yanıyorum, atsam yanıyorum..

Yıldızlar saklı bu gece, çayın deminde,
Gökyüzü boş değil, hüzünlü bulut dolu..
Hayallere dalınır, uzakların özleminde,
Bugünler hasret ama yarınlar umut dolu..

Yorgundur gönlüm, artık çok yorgun
Gereği sende koşulu bende kalsın,
Bir dünya çizmek istiyorum bu son gün,
Mavisi bende yeşili sende kalsın.

Arzularımın canını kefenledim,

Ankara'nın o bağlarını,
Gezmek geldi şimdi içimden.
Tepeleri ve dağlarını,
Süzmek geldi şimdi içimden..

Eski günleri asırları,

Anne! Büyüdüm bak, büyüdüm,
Gül beni, yeniden büyüt anne..
Evvel gözünde paşa bey idim,
Gel beni yeniden büyüt anne..

Bir boşa aktım iki boşa doldum,

Yüreklerin çilesine kör baktılar,
Kâinatı titretir ah-u zâr'ı..
Yaktılar koca ormanı yaktılar,
Can'lar değil Cin'ler paylaştı kâr'ı..

Dağlara kar yağsa bildirmez de,