Başımın belası kadın
Ah neyleyim kadın senin elinde
Bülüt oldüm ağladım sormadın
Şimşek oldün yüreğimi sardın bilmedin
Ben kerem değilim sende aslı
Kerem gibi yandığımı görmedin
Sen dert çekmedin derdimi kime,anlatayim
Nakış nakış adını işledim toprağa
Merhameti bırak sevgiyle süzül bana
Rıskımızı veren toprak hıncımı alır
Yüreğimi pişirmeden gel be kadın
Dünya güzel ver elini bana
Yüreğim uşuyor yoksa karmi yağiyor
Kaşların karasına yüreğimin acısına
Düdakların arasında seviyorüm demiştin
Sana kavüşürüm sanmıştım
Boran oldüm rüzgar oldüm kar oldüm
Gün oldü küstüm gün oldudarıldım
İnadın kırılmadı kader deme bana
Daha nice nice dertlerim var benim
Müslümüm gündüzüm karıştı geceye
Leyla sandın kendini mecnunü beklersin
Seni bilmem ben aşkın çölünde kavruldüm
Ey başımın belası kadın
Kayıt Tarihi : 26.2.2015 18:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)