Siyahı sevmedi,
Beyazı giymedi,
Kırmızıyı dokumadı bir kış günü,
Yeşil, bir ağaç dalında dayanmadı penceresine,
Toprak, gökyüzünü boyayınca rengine,
Yağmur kokusunu duymadı hiç,
En ağır tonlarında bastırdığında gece,
Ne bir zifir,
Ne de bir sabah, güneşle çakılmadı sokaklara…
Tanık olmadı,
Savaşın tarlasında yalın ayak dolaşanı bilmedi hiç,
Kalbi acıma saatlerine ayarlanmadı,
Hayat, kendi sonuna dönerken yirmi dört saat…
…
Kalabalık değildi,
En tenhada gölgesini dolaştırıyordu hayal,
Bir adım önde,
Bir adım geride kentler dolduruyor düşü…
Kayıt Tarihi : 16.4.2010 22:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!