İnsan kendi gerçeğini yaratmadan yaşayabilir mi? Ben yaşıyorum galiba. Sanki her şey sahte geliyor bana. Her şey yalan. Hiçbir şeyi kendi gerçeğime uyarlayamıyorum. Kimin yanında gerçeğim, kimin yanında sahte, ayırt etmekte zorlanıyorum artık. Sadece yalnızken gerçekliğimle aramda bir engel kalmıyor galiba. İnsanların yanındayken, gerçekliğimi görmelerini engelleyecek bol bol tebessümler ediyorum. Çokça kahkahalar, birazda üçüncü sınıf esprilerle gerçek benliğimi görmelerini önlemeye çalışıyorum. İnsanların yanında yalandan ibaretim sadece. Aslına bakarsanız, gerçek beni bile bilmiyorum. Bulamıyorum kendimi.
Kimim ben?
Ne kadar sahte?
Ne kadar gerçeğim?
Kendi benliğimde kaybolmuş durumdayım. Kendi gerçekliğimi yaratmakta sıkıntı çekiyorum. Çünkü şuan yaşadığım hayatın, ne tarafı gerçek, ne tarafı sahte kestiremiyorum. Gerçek ve yalan arasında bir yerlerde sıkışıp kalmışım.
Belki baştan aşağı yalandan hayat kurmuşumdur kendime.
Belki de yalansız ama kendi gerçeğimle çeliştiğim bir hayat yaşıyorum.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta