İnsan kendi gerçeğini yaratmadan yaşayabilir mi? Ben yaşıyorum galiba. Sanki her şey sahte geliyor bana. Her şey yalan. Hiçbir şeyi kendi gerçeğime uyarlayamıyorum. Kimin yanında gerçeğim, kimin yanında sahte, ayırt etmekte zorlanıyorum artık. Sadece yalnızken gerçekliğimle aramda bir engel kalmıyor galiba. İnsanların yanındayken, gerçekliğimi görmelerini engelleyecek bol bol tebessümler ediyorum. Çokça kahkahalar, birazda üçüncü sınıf esprilerle gerçek benliğimi görmelerini önlemeye çalışıyorum. İnsanların yanında yalandan ibaretim sadece. Aslına bakarsanız, gerçek beni bile bilmiyorum. Bulamıyorum kendimi.
Kimim ben?
Ne kadar sahte?
Ne kadar gerçeğim?
Kendi benliğimde kaybolmuş durumdayım. Kendi gerçekliğimi yaratmakta sıkıntı çekiyorum. Çünkü şuan yaşadığım hayatın, ne tarafı gerçek, ne tarafı sahte kestiremiyorum. Gerçek ve yalan arasında bir yerlerde sıkışıp kalmışım.
Belki baştan aşağı yalandan hayat kurmuşumdur kendime.
Belki de yalansız ama kendi gerçeğimle çeliştiğim bir hayat yaşıyorum.
Belki de kurmaca bir oyundur hayatım, düşler sahnesinde sahnelenen.
Biraz gerçek.
Biraz yalan.
Biraz oyun.
Biraz da hayal katmışımdır belki. Öylece yaşıyorumdur.
"Kendinize bir gerçeklik yaratamazsanız, yaşayamazsınız."
Behzat Ç.
Kayıt Tarihi : 6.3.2013 13:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!