Bazen insanın içinde bir sessizlik büyür…
Kimse fark etmez ama sen bilirsin; gülerken bile için acır.
Değer verdikçe eksilirsin, anladıkça anlaşılmazsın.
Ve yine de içindeki o küçük çocuk fısıldar:
“Kalk, daha bitmedi.”
İşte o ses, hayatta kalmanın diğer adıdır.
Çünkü insan, yıkılsa bile küllerinden yeniden doğmayı öğrenir.
O kadar güzel bir yüzdü ki
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep
Devamını Oku
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta