mevlana demiş ki;
insanın,kendinden kopması
kendinden ayrılması kadar derin
ve acı bir ayrılık var mı?
dön artık kendine,
gir içine,sığ kabına sıkışsanda,
kendin ol artık,kendin gibi yaşa.
boş ver heveslerini,
hayallerini de koy bir kenara.
yak hırslarını en azgın ateşlerde.
savur rüzgara bütün kıskançlıklarını,
gir, içine gir,
kaybettiğinin farkında olamadığın
kendini bul......
Kayıt Tarihi : 26.12.2005 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hani öyle bir an olur ya bazaen
yıkmak,yakmak istersin dünyayı
silinsin istersin hafızandan tüm yaşanmışlıkların
isyan edersin Tanrıya NİYE BEN diye
yüreğindeki herşeyi kusmak istersin bir bir iyisiyle,kötüsüyle
yapamadığındada feryadın damlalara dönüşüp
süzülür ya siyah inci misali yanaklarından,
işte o zaman kim olduğumuzu anladığımız andır.dostlar...saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (2)