Kendini Bilen Şiiri - Ömer Dalman

Takmaz kabulleri Kendini Bilen...
ister şair, ister yazar, ister müzisyen
fark etmez; yeter ki kendi olsun bir kere...
üstüne gider kabulcülerin,
onların doğrularının.

çeperlerini çeker-çeker uzatır, kısaltır,
genişletir.
bir göz odayı saraya çevirir Kendini Bilen...
buzlar üstünde yürüyüp sıcaktan bunalır.
bıyık altından gülerken, içi kan ağlar.

hiç dokunmadan bile bazen
aşığıyla görülmemiş şiddette alevli sevişmeler yaşar.
tek bir giydiği eşyasıyla onun
on günlük kesintisiz aşkın doygunluğuna ulaşır.
dokunduğu şeylerdeki, gördüğü şeylerdeki alevini tadar aşığının.
ve nice içiçe, başbaşa, cılkı çıkmış aşklara tercih eder
uzaktan, ama sahici yaşanacak aşkı...

Takmaz kabulleri,
göstermelik,
karşısındaki topluluğa göre tepkilenişleri;
dalgasını geçer, göbek atar bu traji-komedi karşısında Kendini Bilen! ..

ve bilir düzenbaz düzenin sırlarını, puştluklarını;
ısmarlama benliğe sıkıştırmaz ruhunu,
hep isyanlarla ayakta kalır
Bilenler’in beklediği o göz kamaştıran aydınlığa doğru...

(Mart 2007)