Kendini Arayan Adam Şiiri - Ahmet Ünal

-I-
Caddelerde bir taksi
Takside bir adam,
Kaldırımlarda binlerce ayak sesi
Adamın içinde curcuna
Adamın içinde fırtına,
Gök yanar, yer yanar...
Şehir benzer fırına;
Adam, milyonlar içinde yalnız,
Hayır! Hayır!
Adam, içindeki adamla kavgalı...
Kıskacında zamanın, yakalanmış apansız...
Adamın saçı - sakalı un beyazı
Ne kadar bağırsa da; duyulmuyor avazı...

Adam, ince bir hüznün kelebeği,
Adam, içindeki adamın bebeği...
Elleri radyonun düğmesinde
İstasyon istasyon gezinse de boş,
Kaset çalsa da aynı, çalmasa da...
Adamın içi ağzına kadar dolu,
Adamın dışı bomboş...

Caddelerde bir taksi,
Taksi de bir adam.
Adam arayış içinde
Bir bulsa, bir yakalasa
Farketmezdi, nereden olursa olsun
Ha Çin’ den, ha Yemen' den...
Kopup giderdi peşinden...

“Aç pervaneyi dostum, rüzgârın gelsin!
Aç müziği sonunda dek, efkârın bitsin!
Ve aç yüreğini zaman silinsin” diyen bir sesle titredi adam,
Tepesinde yanan, mum titremesi sanki
Kaset döner, başı döner takside
Aradığını bulamaz adam,
Çünkü, her şey kendinde...

-II-
Çekmiştir taksiyi evinin önüne
Evinin mutfağında, musluk başında;
Musluktan su yerine “tıs” sesi
Adamın çıkmıyor ki nefesi...

Arayış bu ya, telâşı ondan
Balkona çıkarken kapının gıcırtısı
Bozuyor gecenin sessiz boyutlarını,
Bakıyor adam, karanlıkların kapladığı göklere
Yıldızların şarkısını duyamıyor,
Balkonda bile huzur bulamıyor...

Tutuyor ay’ı ikiye yarıyor
Bir parçası parmak uçlarında,
Öteki parçasını evinin önünde duran taksisinin
Tam üstüne fırlatıyor...

-III-

Merdivenlerin basamakları sıfır,
Adımlarında mesafeler eriyor,
Adamın yürek yangını var
Gecenin tam orta yerinde
Öylesine hızlı ve çabuk ki
Adam takside,
Taksi, yol kovalıyor...

Yol boyu ağaçlarının sesi:
“Sen sendeki sana bak! Sana bakkk! ! ! ...
Sen
Kendini orada bırak! ! ! ” demekte,
Adamsa, esnemekte...

Ardından, bir gök gürültüsü
Ardından, siren ve ambulans çığlığı
Başına toplanmış doktorlar
Adamın içinden çıkan, adama bakar...