Kendine Sevgili Şiiri - Erdoğan Ergin

I

hayatın tam ortasındayım
zaman kırıntıları takılıyor gözlerime
çok eski zamanda yaşanmış gibi
hayatın tam ortasında
yaşama takılıyorum

sevgi üzerine kelimeler kuruyorum
takma adlar takıyorum hislerime
aşk diyesim geliyor, diyemiyorum

hayatım tam ortasındayım
üzülüyorum yaşayamadıklarıma
kırılganlaşıyorum
gözyaşlarım sızıyor kırıntılarımdan

çok eski bir güne gidiyor kelimeler
kokulu kağıtlara yazılmış şiirleri okuyorum
neler hissetmişim ben, hatta ağlamışım
üzüldüm kendime, aşk denilen heveslerime
sonra uyanmışım uykudan,
sevdikçe sevgili edinmişim kendime
oysa sevmemişim bile bir kere

zaman geçiyor, perdesi aralanıyor kalbimin
ortasına düşmüş gibiyim yaşamımın
giden benden bir gün daha
eklenmiyor geçmişe
bir eksi daha yazılıyor geleceğe

II

gözlerimi kapatıyorum
küçüklüğüm de uyandığım bahçalerde açıyorum
bir varmış bir yokmuş
geçmiş çoktan dolmuş
başında mıyım hayatın
bildiklerim nerede
sevdiklerim nerede
hani biriktirdiğim mektuplar
hani sevgilinin bir tel saçı
defter aralarına sıkıştırılmış çiçeklerim
hani bir gamzede parlayan umutlarım

olsa ne olur ki
yaşadık bir kere
dönmez geriye

şimdi mahsunluğum neden
sormakta geciktim mi kendime

III

yalancı geliyor sevdalar bana
yalanla yaşanıyor aşklar
mektubu olmayan bir sevda
mendili, gözyaşı olamayan bir sevda
apanasızın yaşanan ve biten sevda
yalancıktan geliyor bana şimdi sevda

IV

beklentim çok geleceğe dair
derslerimde çok, aldım hepsini
öğretmek istesem kim dinler beni

dinle ey kendine sevgili
hayat gerçek kendini sevdiğin gibi