Kendine Hücre Yapmış Kadın

Ben de anlamadım bu caka, bu naz kime
Alıcısı olmadan kendini ağırdan satmak niye?
Bir rüküş dünyanın duvarlara bulaşan boyası
O duvarlarla çevrili hayatı yalanıyla yaşaması.
Uzattığım elime burun kıvıran yalnızlığı,
Masadaki tabağı sıyırmayan açlığı
Tüm o neonların sakladığı karanlığı...
Kırılan topuğuyla sevebilirdim oysa
Ya da elbisesindeki her hangi bir sökükle
Makyajsız haliyle bir kez olsun bakmadı yüzüme
Oysa gözlerinde kaybolabilirdim izin verse.
Kendini sıkıştırdığı ve adını hayat koyduğu hücresine giremedim
Bilseydi ben ona müebbettim.
Onun hücresinin sokaktaki gölgesine atıldım,
Onunki içerde, benimki içimde yalnızlığım.