Kendine Gel ve Diril Şiiri - Seyrani Göl

İncinmenin en acı yanı,
Zamanını, yüreğini, hatta umutlarını
Sana ihanet eden birine harcamaktır…
Oysa kelimelerle sarılmaz her yara,
Bazı susuşlar daha derin kanar.

Her cümle bir damla daha,
Vicdansız bir yürekten hak aramak ve
Çölden yağmur istemek kadar beyhudedir,
Çünkü karanlık, ışığı değil
Kendi yankısını sever.

Bekleme…
Ondan özür, açıklama, pişmanlık bekleme.
Çünkü yoksa içinde merhamet,
Ne adaletin sesi vardır onda,
Ne de insanlığın yankısı.

Sen sus...
Ama susuşun korkudan değil,
Bilgelikten olsun.
Bazı savaşlar, terk edilince kazanılır.
Bazı kapılar, yüzüne kapandığında
Ruhun özgürlüğe çıkar.

Kendine dön şimdi,
Kırılmış aynalar gibi olsan da
Parçalarında hala sen varsın.
Yavaşça topla kendini,
Her parçada bir iz, bir ders, bir güç...

Çünkü en asil intikam,
Kendini unutmamak,
Ve sana kıymet bilmeyene,
Bir damla daha sevgini vermemektir.

Git...
Kendini taşıyarak git,
Kırgın ama dik,
Yorgun ama berrak.
Ve unutma:
Gerçek değer, kaybedene ait değil,
Sende kalan izde saklıdır.
Ve bir gün,
O seni unuttuğunu sandığın an,
Bir anlık sessizlikte,
Geçmişin gölgesi yeniden dokunacak yüzüne.

Ama sen...
Artık titremeyeceksin.
Çünkü artık bilirsin:
Acı, seni öldürmedi.
Sadece içindeki fazlalıkları yakıp kül etti.

O küllerden doğan sen,
Ne eski hâlindesin
Ne de o eski yarada.
Bir mezar taşı gibi dik duracak kalbin,
Üzerine yazılı tek bir cümleyle:

“En zor anında bile yeniden diril ve kendine gel"
S.GÖL