Kendine Gel! Şiiri - Ali Çelik 3

KENDİNE GEL!

Bu nasıl anlayış, bu nasıl düzen
Kimse dediğine, göstermez özen
Umutsuzluk, zirve yapmış, insanda
Çoğalmış iyice, hayattan bezen

Herkes ister, devlet versin, işini
Çoğu kırar, helva yerken, dişini
Şamar oğlanına, çevrilmiş devlet
Düşürmeye, çekiştiri, peşini

Vermeye gelince, kaçırır vergi
Kötüleme desen, bitmiyor yergi
Kendi devletini, hor görür daim
Başka devletlere, besliyor sevgi

Devlet baba, bunlar, hayırsız evlat
İyi bir şey yapmaz, yaptığı galat
Yapmamış kimseye, hayırlı bir iş
Bekliyor kendine, giydirsin hilat

Sanki üst makamdır, çeker sigaya
Bulaşma hiç, her dem hazır, kavgaya,
Öfke galip gelir, düşer tongaya
Haysiyet kurbandır, o olur cellat

Rabbim koru! Böylesinin, şerrinden
Yüzme bilmez, lâkin, gider derinden
Daha yeni, kurtulmuşken, birinden
Yeni gelen, daha fazla, müşkülat

İmtihan sebebi, iyi ve kötü
Gerçeğin üstüne, örtülmez örtü
Sen yersen önüne, koyar absürtü
Kazaya konulmaz, savm ile salat