Kendine Gel Şiiri - Eray Yalçın

Sokaklar zehirlendi
dünya kirlendi
İnançlar tükendi
çekirdek aile bitti
Kimse kendinde değil
hayatlar tükeniyor
Ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel

Gökyüzü ağlıyor
yer sarsılıyor
Gizlenen gerçekler
bir bir çıkıyor
Kara duman her yerde
Nefes alamıyor
ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel

Yolumuzu kaybettik
uçurumun kenarında
Belki son bir şans var
belki umut yakında
Korkuları at
içindeki ateşi bul
ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel

Kendini tanımak zor
başka çare yok
Pes etmek en kolayı
Kaybetmek çok
Yalnız değilsin
Buralarda bir yol var
ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel

Hedeflerin değişir
Hayat seni iter
Kendi yolunu bul
bir şansın var yeter
Karanlık dağılsın
yeniden doğ
ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel

Yolumuzu kaybettik
uçurumun kenarında
Belki son bir şans var
belki umut yakında
Korkuları at
İçindeki ateşi bul
ya silkelenip kendine gel
ya da olursun akıp giden bir sel