Kendinizi tanıyın ey insanlar, kendinizi tanıyın! Bir sinek gibi ökseye konmamak için kendinizi tanıyın. Kendinizi tanımak için, içinizdeki sırça köşkten dışarıya çıkın. Kim içinde oturduğu otomobili doğru dürüst tanıyabilir? Kendinize başka bir gözle bakın, kendinizi tanıyın. Yoksa sizi dışarıdan bakan başka biri keşfeder, Amerika Wesbuçi’nin Amerika’yı keşfettiği gibi… ve sonra Amerika’lı yerlileri yok ettiği gibi yok eder, yok sayar, istediği gibi at oynatır doğup büyüdüğün topraklarda… İçine yerleşir. Neyiniz var neyiniz yoksa sahiplenir. Siz köleleşirsiniz… İnsanların köleliğe karşı verdiği bin yıllak mücadeleye siz yeniden ve sıfırdan başlamak zorunda kalırsınız. Bu gidiş o naktaya doğru… Herkes ne yapıp yapsın o büyük burunlarını yontsun ve ilerisini görmeye başlasın. Ben biliyorumdan kurtulup, biz biliyoruz demeye başlayalım… Yoksa ne olduğumuzu tamamen unutmak zorunda kalacağız…
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta