Kendimi Sevmeyi Anladım Şiiri - Sevinç K ...

Kendimi Sevmeyi Anladım

olduğum gibiyim diyebilmeye insan yıpratılmazsa
olduğum gibiyim duyarlığına insan gelişebilirse
hakkını kullanma yerine ayrışmaya püskürtülmezse
olduğum gibiyim ülkelerde topluluklar bütünlüğüne
elbette…
bu sevginin, ruhun bir özlemi olduğunu anlayacak
bu özlemi, Allah mekanı varlığına eş-değerleyecek
bir vatan bütünlüğüne taviz verilmezliğini görecek
bir dünya yaşamı sorumluluğuna her insan büyüyecek
sevgi ağlamayacak, ağlatılmayacak belki bu sadelikte
yüzmenin öğrenilemeyeceğini bilecek yürek gölünde
boğarsan boğulurum der gibi kolay seviyorum diyecek

bir gün bu güzellikler el ele verecek...
bir gün bu güzellikler el ele verecek...
bugün, bu güzellikler hep el ele demeye vakit olacak...

sevgiyi alabileceği kadarına saygı duymayı bilerek...
sevgiyi verebileceğine de hep sevinir, sevindirerek...

sizi ve sizleri de olduğum gibi seviyorum derken
kendimi sevmeyi anladım demeyi de severek...
hep toplum varlığı ve bütünlüğüne aşk olarak
her yöresinde yeryüzünün sevgisiyim diyerek...

sevgim olacak değeri özüm olarak adımlayacağım
bastığım toprağa her yörenin güzelliği ile dolacağım
gönlümün kucağında o varlığı, o var olduğu haliyle
öyle de dilimde taşıyacağım…

seviyorum sözüm sevgi coşacak
tarihi tarihçiler yazar bizler yaşarız…

yazmak için şiirlerde öykülerde yüreğimden taşarım
insan oluşu insanlığa taşıyacak uygarlığı anarım
kendimi sevmeyi anladım bilincimi tekrar tekrar hatırlarım…
bilgi sahibidir tarihe onur kazandıran millet varlığı sayarım
ödünç bilgiyle yönetilen bir varlık sıfatına düşemem...

Ekim 2007
Güzel ve de içten duygularla bir şiir için iletişim olarak okumuştum…

’’’Sevgi sevdiğine söylenmeli her zaman kadife sözlerle yürek sıcaklığıyla her zaman. ‘’’ Şairimizin şairimize bu ışığına teşekkürler

Konu ‘olduğun gibi sev’ idi… hem şiirden hem bu güzel kadife sözlerle yürek sıcaklığıyla her zaman diye düşünceyi bu güzellikte öne çıkarılmasında çok duygulanmış, ben de bu şiiri derleme ile ilgimi okşamaya çalışmıştım, itiraf ediyorum … Bu iki düşünce arasında Bıçak Sırtı Anlayış Kıvraklığı diye belirmesi yine etkiledi beni… ve yine düşündüm kendi kendime: şiirler monotonluğu hiç tattırmadı daha bana... şiirlerin varlığı monotonluk değiller ki... onlar cıvıl cıvıl bir yaşam... bir tatlı tebessüm mutlak doluyor yüreğe...

Şiirleri, düşünceye bir gıda olarak algıladım, her biri okyanuslarca zengin, ufku hep sonsuzluk varlığı eşsiz birer güzellik... üzgünüm, şiirlere sadece güzel deyip geçemiyorum... önce onunla olabilecek bütün sohbeti geliştirmeye çabalıyorum, çünkü aklımdan, kimi şiirler de hak istiyor, konuş benimle diyen bu hakkını kısıtlamaya ne şans tanırım, ne düşünmeye değer bir ilgi olarak benimserim kısıtlamaları, yaşama hep kısıtlamalar getirmeyi de, ''sen küçüksün, sus yavrum'' demeye benzetiyorum spontane bir sitemle ve bu değerleri anlayabilmek için okuduklarımı düşünmeye çaba vermeliyim, beyni uyuşturmaya yaşam çok kısa, vatanı savunmaya da hep düşünceler uğrunda fedakarlıklar yaşanmış, diye geçiyor… vatan aşkına fedakarlık adına susmanın hissi dahi en büyük zulmettir… bir kişiyi dinlerken de o dikkati feda edebilmeyi değerlendirmeliyim…

Bazen kısıtlama hissi algılatan duyguya kapılırsam, aklımdan şöyle demek de geçiyor: anlatmak istediğinizi bir süre daha anlamazlıktan geleceğim... örneğin yine şiir hakkında; şiir bir başka tutku, bir başka heyecan... oysa ben daha düşünme safhasındayım... bir sanat öyle ‘başladım oldu’ surette olmuyor ki... yola çıkan sürprizleriyle karşılaşacak, yolda kalmak da olabilir elbette... bunu göze aldım, yoldayım artık, şiirlerle koklaşmaya soyundum… zira, şiir yazmak için değil ki amaç, eğer yazılma hissi doğarsa, yazdıracak zaten… bir vatan, uğrunda yola çıkabileni bekler… uğruna her adımı, vatan kutsar zaten…

Biraz ordan etkileneceğim, biraz burdan şekilleneceğim derken bilmeliyim ki hep değerlendirilmek isteyecekler, örneğin, en azından ya ben önemliyim, ya sanat önemli tercihleriyle karşılaşmak, yol sürprizlerinden biriymiş şiir sanatı yolunda... bunları daha anlamayı öğreneceğim... ben ruhumun kabı isem, önemli olamam… şiir, ruhumun hakkı… ruhum olacak bana o tattığı duyum teşekkürünü aklımdan yüreğime akarak elimdeki kalemi tutabilmeme yol gösterecek olan…

En güzel günler, itiraf ediyorum şiirlerin arasında olabildiğim en zengin günlerim, gülleri ise tarifsiz bir güzellik... sanıyorum bu güller çok nadir açıyordur yeryüzünde... kim bilir, belki şu an yeryüzünde şiir ile söyleşenler de ya böyle söylüyorlardır, ya da tadıyorlardır böyle...