Kendime Sarıldığım Gün Şiiri - Seyrani Göl

Konuşmadım bugün,
hiç kimseyle.
Sadece içimdeki
o susmayan benle.

Ne acıyı sordum,
ne de gidenleri.
Bir soru kaldı sadece:
"Ben bu ben miyim?"

Zamanı eğip bükmeden
baktım geçmişin aynasına,
anladım:
Sessizlik konuşur bazen
bağırtılardan daha gür.

Beni yakan,
söylenmeyen kelimelerdi.
Birinin değil,
kendi sustuklarımın sesiydi.

Ve şimdi,
ne bir kalabalık arıyorum
ne bir teselli.
Kendi yıkıntımda
ayakta durmayı öğrendim.

Çünkü her fırtına
sonunda diner,
ve insan en çok
kendi kollarında iyileşir.
S.GÖL