Kendimden Biliyorum... Şiiri - Melek Ayaz

Ben çok ağladım
Kendimden biliyorum
Sizi de ağlatırlar bir gün
Acılardan nasibi alırsınız
Sevgisiz kurak bırakırlar
Gözyaşlarınızla öksüz kalırsınız
Kendimden biliyorum
Hangi çiçeğe el uzatsanız
Karanfil takılır elinize
Güneşi eksik olmayan bir yürekle
Ölü sokaklardan geçersiniz
Dar ve uzun
İster istemez
Yanlızlık girer kolunuza
Acıları bir kenera itmek
Zamanı kurşun gibi eritmek istersiniz
Çünkü kendimden biliyorum
Siz de alışırsınız zamanla ben alıştım
Karlı gecelerin yağlı karanlığına
Sattım evimi eşyamı
Pırlanta yüzüğümü telefonumu
Cebimde doksan milyon
Ve alıştım karlı gecerin yağlı karanlığına
Önce aklımdaydı umudun suyu ekmeği
Sonra unuttum hepsini
Çünkü
Kendimden biliyorum...