Kendimce Şiiri - İrem Aslan

Beni kimsenin anlamasına izin vermedim,
Onlar sözlerden ibaretim zannetti,konuşmamı istedi,
Hiçbir sözlere sığmadım,
Sözde kalmadım,

Ben bir yemiş vermeyen ağaç gibiyim,
Salınmak istediği yeri saran sınırsız sarmaşık değil,
Gizliyim saklıyım,
Kendime birikir kendime atarım,

Sahilde bir bayrak dalgalanır,
Rüzgarın yönüne yürürüm bayrağı kıskanırım,
Ellerimde menekşeler
Tutup lalelere sataşırım,

Kendime yeterim aslında,
İhtiyacım yok maske takmaya,
İfadelerimle dünya avucuma sığar
İstersem tutar istersem atarım,

insanoğlu bir iplik gibi
Her defasında bi yerden birinin tutmasını bekliyor,
Kimse kendi ipini sarma peşinde değil,
Hayat bir kumar herkes kendine oynuyor..

Güvenmem insanlara,
En sevimlisi bile kendine müptela
Açıp kendi kuyumu, kendimi mezara
Gördükçe girip ölesim gelir..