Şimdi göstermesen de yüzünü tenhada mavilik.
Sıkışmış kalmış çoktan gitmiş gülümsememeleri.
Kızıla boyansın binalar, yoklar ortalıkta ağaçlar.
Ya da insan, hoyratın nede olsa daniskası.
Sıra bize geldi tüketiliyoruz bizler, az pahalar.
Bir sen kaldın Mira ama aldı seni uzaklar.
Evet biliyorum suçlusuyum, sen olmalıydın yanımda.
En büyük utancım, burnum sürüldü uzun zaman.
Sen olmalıydın yanımda kibrime aldandım.
O yüzden bilindik mevsimleri bulamadım.
Ve sırlarım kaldı, boğan utançlarımın yanında.
Hep maviliklerde, yeşilde sürtüyorum gün boyu.
Sana rastlayamamak oldu en büyük korkum.
Kenan Gezici 14/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 05:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!