Kendi Yalanı Şiiri - Kasım Kobakçı

Yanar içim, her tan ağarırken,
Sezdiğimde, sokakta sabahlayan masumları.
*
Kapat pencereleri, değmesin bakışım,
Özleri ve niyetleri, çamura batmış suretlerin şekline.
*
Yaşadığımı savunamam, şimdiden sonra,
Rastlarsam dövünebileceğim, hicap duyacağım bir viraneye.
*
Ezilsin kafam, sert bir balyozla,
Girişeceğim inlemeye, başka çarem kalmazsa şayet.
*
Ademoğlundan, hissemi sırtlayıp,
Bir budalayım ben, şu sonsuz boşlukta.
*
Kanarken herkes, kendi yalanına,
Sessiz bir deliyim, doğrunun peşinde koşan.