&&&Kendi Ölüm Türkümüz.. Şiiri - Ali Başol

Ardımızda nice yüz yılların sakalı ağardıkça,
Gece lambalarının alev dudaklarında erir arzularımız.
Ve ömrün en acılı sayfalarını şiirimle ben mühürlerim.

Yabanda insanım sınırsız acılara mahkum olmuş!
Onun için sana; Ben Türkülerin gurbet akşamıyım dedim!
Ve hep hasret şarkılarının bedelini gözyaşıyla ödedim.............

Durmaz haykırır balinalar! Isırmak için dişlerim!
Onun için yıkar beni heydost! Yabanda bölünmüşlüğümüz!
Oysa senin hiç umurunda deyil yadlara gülünmüşlüğümüz!

Hüznümün gülüşü soğuk bir kış manzarasıdır bilene!
Oysa bilmediğim bir sır var gün gün içime gömen beni!
onun için yıllardır gurbet gurbet size adadım bu bedeni!

Bir sevgilim var hiç olmayan! Ve dokunamıyacağım kadar yakın!
Sen ahretliğinin gözlerine gülerken her akşam kendi evinde!
Ben hep Hüzün dağlarındayım Sevgilim sevincin merdiveninde! ! !

Ben şimdi en hüzünlü türkülerin zındanında çürümekteyim! ! !
Acılar mahseninde körkütükken bile herkesi insan bildim!
Ve dünya sürgünümde değirmen taşı gibi dönmeye mahkum edildim.....

Hayat uçurumlarının kapılarında göçmen türküler dinledim!
Bilirsen şu yürüdüğün yollar benim kalemimle dümdüz! ! !
Onun için hem yabancı bana hemdüşman şu aynadaki yüz...

Nice dingin gülümsemeler yonttum yaban gecelerinden!
Sevincim mutluluğum ne varsa hepsini sizlere verdim!
Sizlere bir bahar yaşatmak tatlı bir nefes aldırmaktı derdim.

Ben hep hiç dokunamadığınız gülüşlerde ağladım,
Birgün olsun uzanıpta gözyaşlarımı silmediniz! ! !
Ben size gün gün bir ömür bağışladımda bilmediniz............

Bilki eydost yalan dünyada kural böyledir değişmez!
Şiirlerimize yükleriz ömrümüzdeki her öykümüzü! ! !
Ve gün gelir kendimiz besteleriz kendi ölüm türkümüzü.........................