Kendi Gerçeğimiz Şiiri - Kasım Kobakçı

Ey, kalıplarını tümüyle aşan,
Zihnin duvarlarından, dışarı taşan,
Bu tekdüze gidişata, hep şaşan,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.
*
Ezberlenmiş bütün öğretileri,
Tozlu raflardaki, köhnemiş verileri,
Fırlatalım, o sahte izlenimleri,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.
*
Yolumuzu, kendimiz belirleyelim,
Farklı bir anlatı, sergileyelim,
Gelecek ufkunu, biz imgeleyelim,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.
*
Eğer ki bu çember, kırılıp geçilmezse,
Taze bir pınardan, su içilmezse,
Değişik tohum, toprağa saçılmazsa,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.
*
İşitsin bunu, yeni doğan kulaklar,
Aydınlansın, filizlenen dimağlar,
Oluşsun, daha özgür duraklar,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.
*
Herkesin sedası, evrende buluşsun,
Anlam, durağanlıktan kurtulsun,
İnsan kendi, özüyle avunsun,
Kendi gerçeğimizi duyuralım.