Kendi Dilimce Kırıldım İşte

Yağmurda ağlayan bir çocuğun
Tanrıya küstüğü geceleri bıraktım sana
İklimi deniz
Öyküsü saklı
Gittim ben
Avuçlarında batıl bir dua kaldı

Hafızanda çarpışan”kendini yaralayan”gölgeler
Güz
Sepya
Dökülen yapraklara verdim gizimi
Zamansız bir yokluk bu
Takvimsiz bir çığlık

Yüreğime sakladığım sır “ayna”
Kendi dilince
Kırıldı sonunda
Cümlelerimi sana bıraktım”anlamsız”
Kendi dilimce kırıldım işte

Biriktirdim
Aslını ayrılıkların
Götürmek için kendimle
Oysa ne kalır ki
Tek kişilik bir öyküden geriye
Ben büyümedim
Seni büyüttüm hayal seferlerinde
Soğuk denizler boyu çoğalan özlemimden
Düştün

Yağmurda ağlayan bir çocuğun
Korkularını seslendim sana
Büyülü bir uykuya sığın
Yeni bir öykü giyin tenine
Ve unut teninde iğreti duran o rengi...