Çok yorgunum anne, kanadımı kırdılar,
Acının ortasında sessizliğimle kaldım bir başıma,
Gölgeler omzuma çöktü, sabrımın ipleri tek tek koptu,
Ben burada üşürken, dünya içimde taş kesildi,
Yolumu kaybettim, kalbimi kaybettim, bir de o eski gülüşümü,
Senin sesin olmasa anne, bu karanlığa bile dayanmazdım.
Çok yorgunum anne, kanadımı kırdılar,
Acının ortasında sessizliğimle kaldım bir başıma,
Gölgeler omzuma çöktü, sabrımın ipleri tek tek koptu,
Ben burada üşürken, dünya içimde taş kesildi,
Yolumu kaybettim, kalbimi kaybettim, bir de o eski gülüşümü,
Senin sesin olmasa anne, bu karanlığa bile dayanmazdım.
ÇOK YORGUNUM ANNE
1. Kıta
Çok yorgunum anne, kanadımı kırdılar,
acının ortasında sessizliğimle kaldım bir başıma,
gölgeler omzuma çöktü, sabrımın ipleri tek tek koptu,
ÇOK YORGUNUM ANNE
1. Kıta
Çok yorgunum anne, kanadımı kırdılar,
acının ortasında sessizliğimle kaldım bir başıma,
gölgeler omzuma çöktü, sabrımın ipleri tek tek koptu,
Zemheri ayazında açtım gözlerimi,
Yaşamaya vakit yok!
Yüreğinin dehlizlerine koştum, aradım,
Senden haber yok
Kaldırımlardan geçtim ağır aksak adımlarla
Sokak lambaları kısmış ışıklarını acıya meylediyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!