Ben Anadolu'yum;
1071 yılı sabahı toprakla filizlendim,
Önce başak tanesiydim
Bir asır verimli topraklarda harmanlanarak buğday oldum
Ekmeğini paylaşmak için bir dost arayan,
Yağmurun ardından kokan toprağı damarlarında hisseden,
Küçük bir kasabanın kenarında doğdum.
Sokak lambaları ile büyüdüm.
Bütün oyunlarım yarım,
Bütün rüyalarım karanlıktı.
Bana güler misin dediler!
Ama içimde hep bir yağmur vardı.
Ben seni çok sevdim;
Sendeki beni, bendeki seni sevdim
Dudaklarım aşk ateşinde kavrulurken,
İçtiğim bir yudum su gibi,
Gözlerim yüreğinin kıyılarına nadasa dururken,
Açan bahar gibi,
Ey baba…
Bu satırları okursan bil ki
Her kelimesi bir yara,
Her noktası bir gözyaşıdır
Ben senin sesine hasret büyüdüm,
Hiç bırakmadı sevgin beni,
Ellerim ellerinde bir umut,
Seni düşündükçe papatya dikiyorum,
Elimin değdiği yere
Yüreğimde çıplak nefesin,
Nakış nakış işliyor her bir zerreme
Bugün dardayım
Acılarımın mıhlanıp sevgime oturduğu saatlerdir
Köşe başında mendili kan tutmuş celladın elinden
Bir kahpelik düştü yere, duyar mısın hengameleri
Koşuşturmalar, bağrışmalar, yedi mevsimin ayazı gibi
İçimde kan revan duygular,
Işık istemem, ağırlık verir yüzümüze,
Hislerimle aradığım başka bir gece,
Vahşi çiçekler olmasın etrafımızda
Uyku dalmış olsun uzunca rüyasına
Ölüm dalsa uzunca bir uykuya,
Etrafımızı sarsa sadece menekşe, papatya
Çağla yeşilim, cennetim,
Paslanmasın sevdamızın aynası,
Daima Aşkımızla parlamalı
Kederin düşmesin gölgesi, üzerine lekesi
Samyelinin yakıcı, kavurucu korusun rüzgarları
Aşkımız yüreğimizde saklı korunmalı
Uzun bir yoldu hayat, ayrılık, ölümden beter
Bir adım daha atmak zor
Dön geri, sevgiyi sar sarmala
Matem dolu içimde kanayan bir yara
Beden tarumar olmuş,
Hayat ise bir saklambaç oyunu
Kopuk bir halka zinciri dünya
İçinde isimsiz gözyaşları
Şakaklarımda acı fışkıran bir çocuk
Kirlendi dünya, kirlendi umutlar
Annelerin bakışları öksüz kaldırımlarda
Kalabalığın içinde birikmiş ağıtlar, feryatlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!