Kemal Yazan Şiirleri - Şair Kemal Yazan

Boşluklara dikipte gözünü umutsuzca
Belki bir fırsat daha çıkar sanma
Aşkın gözü kördür derler ya
Duyda inanma...

Bütün benliğinle hep onu anma

Bütün her şeyin sahte,yalanmış
Yüreğim senle boşa oyalanmış
Meğer senin sevgin...
Doyduğunda arta kalanmış.

Yalnızlığım sana çıkar sağlamaz

Kaçıp giden yılların içinde sende vardın
Benle beraber sende bir ışık arardın
Hem acıyorken yüreğin
Gözyaşlarını gözlerimden nasıl saklardın.
Bir güneş gibi senin içinde yanardım
Ayrılığı hiç istemez,azarlardım

Cennet bahçelerinde bir gül olsaydım
Yaslanıp dallarımı göğsüne dayasaydım
Dikenlerim seni yaralamasın diye
Bahçıvan olup kendimi budasaydım

Sadece senle değil, dünyayla barışığım

Çamurlu yağmurlar fışkın gibi yüzümde
Korkmuyor gözkapaklarım ama kirleniyor
Ruhum aslan kesilmiş güldür güldür
Kükreyerek yer yüzüne direniyor.

Yaralı çakallar gibi uluyor hislerim

Yüreğin aynı ateş ve buz gibi
Değdiğinde yok ediyordu kendini
Ne betonlar ne setler durdurdu
Coştuğunda yıkıyordu bendini.

Sahipsiz rüzgarların savurduğu gibi

Ayak izleri hayalimde donmuş
Beraber buzlanmış duygular
Düşlerim yüreğimle iç içe
Vurmuş can evimden uykular.

Zamanın soluğu yüreğimde

Bazen saatlerde yerinde durmaz
Boşa yaşasanda yıllar sana aldırmaz
Kıymetini iyi bil bu günün
Çünki hayat boşluk kaldırmaz.

Sevenin yüreği sıcak başı dik olur

Sanki güneş hiç doğmadı
Biraz acımasızdı belkide
Bulut doldu,boşalmadı
Yağmura kızdı belkide.

Sırt üstü yere uzanmış

Al diye uzattığım yüreğim,sana senden yakındı belkide
Bakışlarımdan utanmış gözlerim,Islanmaktan sakındı belkide
Soluk,gri sislerin ardında,Beni gözlüyordun belkide
Kollarını yüreğime sardığında,dudaklarımı özlüyordun belkide.

30.06.2006