Kemal Yazan Şiirleri - Şair Kemal Yazan

Bir nefes...
Bir tıkırtı,yada bir ses
Ya tutkulu bir sevgi
Bilinmez...belkide bir heves

Kaderinin etrafında geziyor gibi

İçim bir sana sevgi dokuyordu
Doğa çiçeklerin gözlerini okuyordu
Rengarenk bakıyorlardı... İmrendim
Bir tek onlar aşk kokuyordu.

Nasıl akıyor gözyaşlarım baksana

Gözyaşlarım kızıl geceye karıştı
Dudaklarımdaki en acı yakarıştı
Hani bir ses duymuştun ya ardından
O yüreğimden kopan son haykırıştı.

Karanlığın ömrü sabaha kadar

Yıllar ayaklarının altından
Acımadan topraklarıda alsa
Topla kendini salma dostum
Zorlanıp,yüreğinde daralsa

Sırrı dökülmüş aynalar gibi

Bıçak kemiğe dayandığında
Kıvranma artık rüyalarında
Uzat dudağını bebeğim
İlk ben öpeyim uyandığında.

Gözler yorgun geceler boyunca

Artık heyacan vermiyor mu cami avluları
Oralarda büyütüyordunuz ya siyasetinizi
Kaldırıp gözlerinizi baksanız ya şehide
Belki tekrar hatırlarsınız milliyetinizi.

Yanlış hedefleri süsleyipte,allı pullu

Karanlık bu gece çok doğurgan
Ekiyor rüyalarıma hayallerini
Sanki gerçekmiş gibi
Uzanıp tutmak istiyorum ellerini

Duygularımın en ince yerine

İhanet dağları kan kokuyor
Ölüm yiğitlerin yüreğini okuyor
Can pazarı ateş almış
Tertemiz bedenlere kurşun sokuyor.

Sevgini gönülden AY-YILDIZA verdin

Gidişine bakerken öylesine ardından
Neler koptu yüreğimden yavaş yavaş
İç içe girmiş gecelerle dost oldum
Yalana meyletmiş karanlıklarla arkadaş!

Şuursuzca koşmak istiyorum bıkmadan

Pışpışladım,acılarımı dizimde uyuttum
Sancıyan yüreğimi ellerimle tuttum
Vaktiyle sen beni çağırdın ama...
Ben davetiyeni evde unuttum.

Uğraşıp yüreğimi senden soğuttum