Ben bir erkeğim
Hafiften ağaran saçlarıyla
Geçen günlere matem tutan
Bu ıssız şehrin ıslak kaldırımlarında
Arada bir öksürük tutan
Ben bir erkeğim
İyimisin diye sorma bana ne olur
İyiyim desem inanacakmısın
Ölümcül acılar içindeyken yüreklerimiz
Özlem, bir karabasan gibi
Basarken göğsümüze
Sadece nefes alıp vermekten
Anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin gibi canımdan öte can değil
Anladım ki hiç kimse hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin kadar fikrime huzur değil
Ben sana şiirler yazdım
Sen bana şarkılar yolladın
Makam, nihavend
Usül, semai
Sen şiirlerimle tanıştın
Ben se şarkına sarılıp
Gecelerimi ateşe verdim ben
Hasretimi, pişmanlıklarımı da
Fırlatıp attım içine
Hiç olmadığım kadar cesur
Bir o kadar da küstahtım üstelik
Sonra,
Bir horoz öttü
Aç karına bahçemden
Birazcık mahmur
Bu taze günden umutlu
Ve rengarenk tavuklar arasında
Bambaşka mutlu
Öylesine içten geliyordu ki sesin
Bir kuş tüyü üfler gibiydi nefesin
Sarılıp bağrıma basmak istedim
Canımsın, cananımsın, gözbebeğimsin
Bir çığlık düştü ayak ucuma
Bir hıçkırık boynuma sarıldı
İki damla gözyaşı
Okşadı yanaklarımı
Ve sonra birden
Bir bulut durdu önümde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!