Kemal Mustan Şiirleri - Şair Kemal Mustan

Akıldan süzülen kelimeler
Duygulara can verdi.
Bir şiirin hayatı
Böyle başladı.

Yıpranmış hayatların

Ölüm kurtuluş
Ayrılık ölümden beter
Öldürdüğün kişi
Yaşıyorsa eğer
Bir söz
Bir kaş

Çıplak bir kadın
Soyunur düşlerimde
Düşten elbisesi
Savrulur yerlerde
Bir ten giyer üstüne
Sudan şeffaf

Saat bir
Ellerimde kir
Aklımda kafiyeleri
Anlama çevirecek fikir
Hakikat anlamayana
Ancak kötektir.

İnsanın derinlerinde
Bir derin kuyu
Kuyunun derinlerinde
Bir derin duygu
Duygunun derinlerinde
Bir derin seziş

Sayfa bana bakıyordu
Boş, bembeyaz.
Bağırırdı dili olsa
Karala diye.
Dili yok ama
Fısıldıyordu yine

Renkliydi bir zamanlar hayat
Boyacının pantolonu gibi
Sonra ne mi oldu
Boyacı bitirdi işi
Değiştirdi pantolonu

Ey aşk
Bu yanışım sanadır
Bu ölüş
Ancak gerçeğe dirilir.

Gonca gülüm gonca kalsın
Ne yaprakları açılsın
Ne solup yere dökülsün

Her can hapis kendi teninde
İki göz iki pencere kendi hücresinde.
Nasıl da özgürüz karanlık bir kürede
Asıl mahkûmiyet budur
Hürriyet sandığımız, esaret pençesinde.