dalga sesiyle uyanırdım
rüzgâr şarkı söylerdi yapraklara
ıhlamur kokusu yayılırdı
serin sabahı karşılardı gözlerim
güne yorgun
geceye ağıt kalırdı
iğreti duruyorum
otağımda
leylam kendine mecnun
parçalanmış kent yüreğim
mağrur
sularında hayatın
kim durdurabilir
treni okyanusa çıkan kız
dönüp bakmayacaksa arkasına
kim hatırlatabilir
neydiniz
not düşüyor tarihe küçücük
yürekleri cephane
dicle nehri çocukları
kalsa da soluksuz
zorbanın gökyüzündeki izi
düşmüyor bomba gibi kentler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!