Kemal Aslan Şiirleri - Şair Kemal Aslan

ey münzevi ve gezgin
bırak ateşin sudaki sesini
önünde soyunan gece
aşkla yıka ruhunu
yeniden aşkla
unutma

hüzünlü sayıklama


duydum yaprağın
düşen sesini

mevsimiydi
aklım
kelaynaklara uydu
yüreğimde
terk ettiğim kentler

dün müydü
kanatlanan
kişnemesi
beyaz atın
geçtiğim
puslu bahçe

bir kenti yitirdim
sükût yorgunu gözlerinde
kar tanesince eriyen zaman
yitirdim tılsımını sözünsöz hükümsüz oldu
gözlerinde
lâl oldum

Tatavla’dan
çıkar gelir Eleni Pazar vakti
Kasımpaşa hamamından çıkmışız
terimiz yeni soğumuş
aklımda kadınların isyanı
annem şaşkın yüzümde şaplak

o kadar uzak ki
unutmuş
yürümemi
nasıl geçti
izi yok
hep şimdi

susalım
bağrı yanık
düşünelim neydi
bir ırmağın
boz bulanık karışması
suyun suda arınması

neden
önce karnı ağrır
aşık olan kızların

nüksediyor nifak
kin kusulan zamanda
ölülerimizi kim kaldıracak
savur buhurdantamyan günlük
yıkılan kentlerde
kentler ki