Takılıp kaldı gözüm hilal kaşında
Talih kuşu hiç dönmedin başımda
Ellerin çiçek açarken kara taşında
Kara bahtım kem talihim gör utan.
Sızısı yürek de koru nar oldu
Adım dile düştü bu bana ar oldu
Ulan yalan dünya başıma dar oldu
Kara bahtım kem talihim bil de utan.
Gide gide yoruldum peşinde
Bata çıka boğuldum o yarin selinde
Zerre değerim yokmuş ki gözünde
Kara bahtım kem talihim sen utan.
Aşk denilen meğer bir tuzakmış
Mutluluk kaf dağından da uzakmış
Kul Okyay'a az huzur da yasakmış
Kara bahtım kem talihim duy utan.
Hanifi OKYAY 27.08.2018 11:00
Kayıt Tarihi : 12.10.2018 08:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!