Garip başım, dert ehline dert yandı;
Aşkın ocağına koydu beni, köz deyi.
Şu feleğe medet diye yalvardım;
Sarp dağlara sürdü beni, yol deyi.
O yar can evimde, tutmadı mekan;
Ne çıkar yol buldum, ne de imkan.
Fazlına bağlanıp, sürmedim devran;
Urba'ya sarıldım, ipek şal deyi.
Şirin dünya, bana mapus'hanedir.
Gönül her cefaya dem'hanedir.
Dedim ki, bu kul sana divanedir;
Gülüp geçti, bir hayal düş deyi,
Kul Okyay'ım, kendimi ok'ladım.
Yıllar yılı can evimde sakladım.
Yarin gönül defterini yokladım;
Kenara yazmış beni, ihtiyar deyi.
Hanifi OKYAY 12.10.2021 / 10:40
Kayıt Tarihi : 27.10.2021 10:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hanifi Okyay](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/27/kenara-yazmis-ihtiyar-deyi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!