Kelimesiz Şiirler Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Dille dudak arasında yaşanırmış her şey.
Dilim konuşup senin gittiğin gün anladım. Oysa yüreğine bakmıştım senin, sen ise dudaklarıma. Dudaklarım avaz avaz haykırırken yüreğim konuşamazdı.
Peki duyulmayanı duymak değil miydi aşk?
Peki gitmek neydi?

Şimdi destursuz bir yüreğin, fütursuz diliyim.
Çığlık çığlığa bir acının içinde, gözyaşlarında yüz dürdüğüm umut şileplerimi yara alıyor hayallerim.
Bir ayağı kırık tahta masalarda kaybediyorum kendimi. Ben bana yabancı, sen bana vurdumduymaz.

Dilim fırtınanın ayazında, uçurumlarda kaldı çocuk gülüşlerim.
İniltili gece, bekaretsiz suretler.
Keşmekeş yokluğun, bir sigaranın dumanına bulanıyor gözlerim.
Bedenimi tavaf etmiş senler.
Sonra unut diye ikrar ediyorum.
Kalbim dilime söz geçiremiyor.

İnsan kaldırım taşlarından medet umar mı?
Yağmurlara yakınır mı?
Parklardaki çiçeklerle konuşur mu?
Seni şikayet ettiğim aynalar bile bana yabancı.
Yüzüm çizgileri kabul etmese de, dudağımda kıvranan ve çıkmayan sözcükler kimsesiz yüreğimin katili oluyor.

Oysa vatanım bilmiştim yüreğini.
Kıyama kalkmıştım kirpiklerinle, at koşturmuştum gamzelerinde.
Dört nala koşan kısraklar gibi, tel tel dalgalanıyor saçlarım.
Toprağa girmeyi bekleyen ceset gibiyim, yavaş yavaş çürüyorum.
Soyadımın yanına yazamadığın adın hesap soruyor benden.
Yine cevapsızım.
Sahi, dudaklarımdan kelimelerimi kim çaldı?
Kelimesizim, tıpkı dilsiz olduğum gibi.
Kelimesiz şiirlerde yazılmaz ki.
25.04.2024 08:58