Kelam-ı kibar bir adamdın sen.
Acz ruhlara iyi gelen.
Önce heybetin yankılanırdı, dağ doruklarında.
Nerdesin diyen, hicaz makamı dillerin.
Sonra ellerin, name okurdu her telden.
Kendine arz edilen, şuh güzelliklerden.
Birbir arınır, binbir bedene bürünürdü gecenin ıssızlığında.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla