Kel Memmet Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KEL MEMMET
Hiç sormayın bana, ne oldu diye,
Kimse sevinmesin aşı var diye,
Yüz elli beş koyun verdi hediye,
Uğursuz avrada düştü kel memmet,

Korkusundan kaldıramaz kolunu,
Sağını tanımaz, bilmez solunu,
Şaşırdı rotayı, saptı yolunu,
Dağ, bayır, tepeden aştı kel memmet.

Karı dırdırından yandıkça yandı,
Genç yaşında kızıl kana boyandı,
Nerde, akşam etti orda uyandı,
Kanayan yarayı deşti kel memmet,

Günden güne, arttı dünya telaşı,
Yüreği yaralı, gözleri şaşı,
Karnı acıkınca bir lokma aşı,
Bulmak için külü eşti kel memmet.

Bir türlü gülmedi, garibin yüzü,
Kayınpeder geldi aldı öküz'ü,
Ocağı yıkıldı, savruldu közü,
Kendi ateşin de pişti kel memmet.

Müçtehit'im başa aldı belayı,
Üstüne yürüdü köyün alayı,
Döndü hepisine bastı kalayı,
Sabır bardağından taştı kel memmet.

İsmet Murat(Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü