Abdurrahman bin Sahr adında sahabe varmış,
Yani Ebu Hureyre kedilere bakarmış…
Gördüğü kedileri evine getirirmiş,
Kulübesi içinde yedirir içirirmiş…
Resûl-ü Ekrem bunu henüz duymadığından,
Endişelenir olmuşlar tanımadıklarından…
Demişler, falanca zat evde kedi besliyor,
Her nerede gördüyse evine götürüyor…
Resul bildiğindendir pek bir şey söylememiş,
Hureyre’nin hâlinden kıpırtıyı fark etmiş…
Hırkasının içinde kediciği anlamış,
Tebessüm ederekten ne saklıyorsun, demiş…
Çıkarınca kediyi utanma öğün, demiş,
Sen kedi babasısın diye teselli etmiş…
(2016)
Kayıt Tarihi : 2.8.2018 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!