Kazım Karagöz Şiirleri - Şair Kazım Karagöz

Dost sanma iyi günde seninle dost olanı,
Dost bil konuşmasan da senle huzur bulanı.

Doğru olamamaktır dünyadaki en acı,
Doğru olamıyorsan şerre olma aracı.

Ne mutlu ibret ile bakan gökte olana,
Doğana gün doğana, dolana ay dolana.

Elem veya huzurda duyulur şair sesi,
Dilini kaybedenin çıkmaz bile nefesi.

Nerde Muhibbi, Nedim? Nerde Baki, Fuzuli?
Dilsiz "uyak"sız kaldık yaşıyoruz fuzuli...

Hak park güzelliğine gülü vesile kılar,
İnsan güzelliğine dili vesile kılar.

Müziği aşık dinler, onun aşkı çoğalır,
Müziği fasık dinler onun fıskı çoğalır.

Şeytanın uşakları çalıyor bize kaval,
Dinleyip durma bari bakınma aval aval!

O'nu gösteriyorken, dağ, taş, bütün kainat,
Delilik değil midir, insandaki bu inat?

Otuz iki bekçili hapishane olsa da,
Yine de zaptetmek zor, çıkar birşeyler söyler! ..